Ostatnia aktualizacja atrykułu: 2023-02-27 by Gracz-Towarzysz
Gra w palanta – pamiętacie ją? Bynajmniej u mnie, wiosną, latem i wczesną jesienią, graliśmy na lekcjach w-fu. Była to jedna z najfajniejszych gier zespołowych. Pełna śmiechu, ciekawych sytuacji, często nieprzewidzianych. W palancie podwórkowym nie ma miejsca na nudę – gra ta zapewnia wiele emocji i pozytywnej energii.
Spis Treści
Zasady gry w palanta dla amatorów
Gra w palanta wciąż jest popularna w Polsce i innych krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Mimo że wiele dzieci i młodzieży korzysta z nowoczesnych form rozrywki, palant podwórkowy wciąż przyciąga graczy swoją prostotą i spontanicznością. Palant to jedna gier z przeszłości obok gry w gumę, która się nie nudziła. Aby rozpocząć grę w palanta, trzeba wyznaczyć pole gry. W większości przypadków jest to prostokąt narysowany kredą na boisku bądź asfalcie, którego krótszy bok określa się jako „linię NIEBA”, a przeciwległy, dłuższy jako „linię PIEKŁA”. Na środku pola umieszcza się tzw. linię środkową.
Przy linii „NIEBA” umieszcza się półokrąg, zwany „gniazdem”, z którego piłka jest wybijana. Gdy mamy już pole gry, np. na boisku, podwórku, w parku, wybiera się kapitanów – matki – z obu drużyn. Warto również wyznaczyć sędziego, który będzie obserwował przebieg gry i liczył punkty. Następnie matki losują pola gry z pomocą palanta.
Aby to zrobić, na zmianę chwytają kij „w garść”. Decyduje o tym wcześniejsza rozgrywka, podczas której np. sędzia, podrzuca piłkę wysoko w górę, a matka, która pierwsza ją złapie, ma pierwszeństwo w wyborze zawodników do swojej drużyny. Pierwsza wybiera matka nieba, a następnie matka piekła. Teraz zajmujemy pozycje na polu gry – drużyna nieba staje za linią „NIEBO” a drużyna piekła, rozstawia się za linią środkową. W grze każdy zawodnik ma jedną próbę odbicia piłki, ale matki mają aż trzy.
Jak się gra w palanta? To nie takie trudne !
Zasada gry jest prosta. Drużyna „nieba” musi odbić piłkę i przebiec całe pole gry. Drużyna „piekła” musi natomiast łapać piłkę i odrzucać ją z powrotem w kierunku gniazda. W grze każdy zawodnik ma jedną próbę odbicia piłki (matki mają trzy próby). Zawodnicy stoją w kolejce wzdłuż linii nieba, a tylko ten, który odbija, stoi w gnieździe trzymając piłkę i kij. Piłkę podbić można z dołu lub od góry, ale trzeba to zrobić tak, by przeleciała nad linią środkową pola lub przeturlała się po ziemi za tę linię.
Następnie zawodnik zostawia kij w gnieździe i biegnie, aby dobiec w linii prostej do linii „PIEKŁA” i z powrotem do „NIEBA”. Jeśli nie uda mu się przebiec całego cyklu za jednym odbiciem, kontynuuje bieg po odbiciu kolejnego zawodnika. W grze jest także możliwość przystanku na linii środkowej, ale jeśli przebiegniemy bez przystanku, zdobywamy dwa punkty zamiast jednego. Jednak można też „spalić”, czyli nie uda się przebiec z powodu nieudanego odbicia, wypadnięcia piłki poza pole, przekroczenia linii środkowej przed zawodnikiem lub zostania ubitym.
Co to znaczy, że gracz jest spalony ?
Spalenie to sytuacja, w której zostajemy chwilowo wyłączeni z gry. Wtedy nie możemy ani odbijać piłki, ani biegać po boisku. Stajemy wtedy w pobliżu drużyny i czekamy, aż ktoś z naszych kolegów lub koleżanek nas wybawi, czyli przebiegnie po boisku i dotknie nas, co oznacza nasz powrót do gry. Jeden gracz może wybawić tylko jednego współgracza, który został spalony i wrócić do drużyny, aby kontynuować grę. Aby uniknąć sytuacji, w której zostaniemy spaleni, powinniśmy uważnie obserwować, gdzie znajduje się piłka i przewidzieć czy zdążymy dobiec do kolejnej linii.
Jeśli uważamy, że nie uda nam się dotrzeć na czas, lepiej zatrzymać się i poczekać na kolejne odbicie zawodnika z naszej drużyny. Zamiast kontynuować bieg i narażać się na spalenie. W ten sposób zdobędziemy tylko jeden punkt za bieg, ale unikniemy ryzyka wykluczenia z gry.
Drużyna “piekła” i zmiana pól gry
Drużyna piekła odgrywa ważną rolę w grze. Ona goni piłkę i pilnuje, aby nie przekroczyła linii. Niestety, pomimo ich starań, “piekło” nie mogą zdobyć punktów dla siebie. Dlatego ich głównym celem jest zmiana pól gry. Zmiana ta może nastąpić w kilku przypadkach:
- zawodnik drużyny “piekła” złapie piłkę w locie,
- Kiedy kij, palant, znajduję się poza gniazdem,
- gdy w drużynie nieba nie będzie już nikogo do odbijania.
- Ostatecznie, jeśli minie 20 minut od początku rozgrywki i nie będzie jeszcze żadnej zmiany pól, drużyna piekła automatycznie przejmuje piłkę i grają na polu nieba.
Drużyna piekła musi utrudniać, drużynie nieba zdobywania punktów poprzez „ubijanie” jej zawodników. Ubicie oznacza dotknięcie piłką zawodnika “nieba” w ruchu, gdy znajduje się on między liniami. Zawodnik drużyny “piekła” może albo rzucić piłką w biegnącego zawodnika, albo dotknąć go piłką, jeśli jest wystarczająco blisko. Wtedy „spalony” zawodnik wraca do poczekalni, ale ubicie nie jest ważne w przypadku, gdy piłka odbije się od ziemi i potem dotknie zawodnika. Może się zdarzyć, że biegnący zawodnik został umyślnie zatrzymany. Między liniami przez graczy drużyny piekła, co uniemożliwiło mu bieg, lub gdy biegnący zawodnik złapie celowo rzucaną w niego piłkę. Piłkę odrzuca się do drużyny nieba, a sam zawodnik cofa się na linię, którą zdobył, zanim próbowano go ubić.
Ważna reguła gry w palanta!
W trakcie gry w palanta podwórkowego obowiązują pewne reguły. Gracz, który trzyma pałeczkę, nie może przekroczyć linii wyznaczonej przez przeciwników. Zawodnik, który przejął piłkę, nie może się zatrzymać! Musi cały czas poruszać się po polu. Nie wolno też przeciwnikom przeszkadzać w trakcie wykonywania akcji – to znaczy, że nie można mu blokować drogi, przewracać itp.
Gra w palanta podwórkowego wymaga nie tylko zwinności, szybkości i koordynacji ruchowej, ale także umiejętności losowania zawodników i strategii drużynowej, co czyni ją emocjonującą i wciągającą dla wszystkich uczestników.
